Prolog- My to mamy pecha, Granger!

-Uważaj jak łazisz!- Draco Malfoy w brawurowy sposób kończył rok szkolny, a także po raz ostatni przekraczał próg Hogwartu. Teraz, gdy jego ojciec nie żyje, nie musi się martwić dwoma miesiącami spędzonymi w jego towarzystwie, więc młodzieniec tym razem z lekkim sercem opuszczał zamek.

Draco musiał przyznać, że uwielbiał być pełnoletnim. Mógł spokojnie przejść obok dworca i teleportować się wprost do luksusowego domu, który niedawno zakupił. Z cichym pyknięciem znalazł się w ciemnym korytarzu. Były tam drzwi do jego prywatnego gabinetu i łazienki, zaś gdy przeszedł kilka kroków prosto, znalazł się w białym salonie. Na prawo stała czarna kanapa, a na przeciw niej czarny stolik i kominek. Na środku znajdowały się schody z szklanymi stopniami. Salon był połączony z kuchnią, więc na lewo od schodów stała kuchenna wysepka, a dalej reszta szafek. Największą uwagę przykuwała oszklona ściana z widokiem na ogród, a także prowadząca na taras.
No tak...ogród...
Jedyną wadą tego wspaniałego miejsca było dzielenie ogromnego ogrodu z innym domem.
Draco wiedział jedynie tyle, że drugi dom miał identyczne wnętrze, jedynie utrzymane w beżowych odcieniach. Właścicielka była w jego wieku i także miała wprowadzić się tego wieczoru.
Rozmyślania blondyna przerwało bicie zegara. Była już dziewiętnasta, więc większość uczniów Hogwartu podróżujących pociągiem powinna być już w domu. Właśnie w tym momencie Draco zobaczył wchodzącą do pobliskiego domu Granger.

W tym momencie Draco Lucjusz Malfoy przeklnął cały świat.
Jeden. Jeden raz chciałby mieć święty spokój, a Merlin mu zsyła Granger. 
Wyszedł na taras i chwilę przyglądał się Gryfonce, która stałą do niego tyłem przyglądała się krzakowi róż.
-My to mamy pecha, Granger.- powiedział, a dziewczyna odwróciła się i widząc kto stoi na tarasie jęknęła.







I jak?  :)
Jeszcze raz przepraszam, że usunęłam tamte rozdziały, ale na prawdę chcę napisać coś nowego.
Pozdrawiam,
Avis :)